بسته شدن اینترنت و شبكه های اجتماعی، اتفاق خوشایندی نیست و بسیاری از فرایندهای كاری اكثر مردم را دچار اختلال جدی كرده است و البته یكی از شاخص های توسعه است.
آنچه مسلم است دوران گذار از این وضعیت سپری می شود اما مهم نوع واكنش و رفتار هر یك از ما نسبت به این موضوع و چالش های مشابه آن است.
گمان من این است كه همه ما باید امیدواری به آینده را به شدت خود در حفظ و تقویت كنیم و فرصتهای یادگیری در این شرایط را قویتر كنیم.
هرچند به عنوان یكی از سخنرانان اصلی همایش های كشوری اینترنت ملی ایفای نقش داشته ام و اینترنت ملی را برای هر كشور - به عنوان یك پشتیبان امنیت اطلاعات و داده- یك نیاز اساسی می دانم، اما بی شك وجود اینترنت ملی منافاتی با اتصال به شبكه جهانی ندارد.
امیدوارم وضعیت به گونه ای پیش رود كه جلوی زیان جدی كسب و كارهای خرد و طیف زیادی از مردم گرفته شده و تصمیم مناسب برای اینترنت گرفته شود.
آنچه مسلم است همه ما باید امیدواری به آینده را در خود زنده نگه داریم چرا كه امیدواری معادل زندگی است.
با آرزوی فردایی بهتر
سیدمحمداعظمی نژاد
